Koen de Langh na vijftig jaar weg bij sociale werkvoorziening in West-Friesland: ‘Ik was zo flexibel als de pest’

Vijftig jaar bij dezelfde baas. Wie kan dat tegenwoordig zeggen? Koen de Langh uit Grootebroek kijkt terug op een lange staat van dienst bij de sociale werkvoorziening in West-Friesland. Maar nu de 67-jarige geniet van zijn pensioen is het mooi geweest.

Na de basisschool in zijn geboortestad Enkhuizen koos Koen, gezegend met twee rechterhanden, voor de technische school in Grootebroek. Die opleiding in het speciaal onderwijs mocht hij niet voltooien omdat hij door een fysieke beperking vanaf zijn geboorte niet kon meekomen in de gymlessen. ,,Kun je je nu niet meer voorstellen”, aldus Koen. De term passend onderwijs moest nog worden uitgevonden. Op zijn veertiende ging hij aan de slag bij de Enkhuizer Banket. ,,Iedere dag mergpijpjes maken. Ik kon ze op een gegeven moment niet meer zien” weet hij nog goed.

Noordhollands Dagblad, Leo Blank, zaterdag 27 juni 2024

© Foto Marcel Rob

Wilhelminapark

Na twee jaar hield hij het voor gezien. ,,Toen kon ik bij de Dienst Sociale Werkvoorziening komen werken. Dat was de voorloper van achtereenvolgens Op/Maat en WerkSaam. Ik onderhield het groen in het Wilhelminapark in Enkhuizen en verzorgde dieren in de Hertenkamp. Prachtig werk, ik kon goed omgaan met die beesten” vertelt Koen. Rond zijn negentiende werd zijn werkgebied een stuk groter. Hij legt uit: ,,Ik werd grasmaaier bij de groenvoorziening. Voetbalvelden, recreatieparken, het terrein van de rioolwaterzuiveringsinstallatie in Wervershoof. Ik heb dat ruim twintig jaar gedaan.”

Fietsen repareren

Toen hij hier overbodig raakte, volgden prachtige jaren bij de DSW vestiging tegenover het NS-station in Bovenkarspel. Fietsen repareren, airco’s en zonnebanken monteren; Koen genoot van het technisch werk. Hij roemt de sfeer waar collegialiteit hoog in het vaandel stond.

Toen deze vestiging in 2009 werd opgeheven werd hij ingeschakeld bij de Business Post op de hoofdvestiging van WerkSaam Westfriesland in Hoorn. ,,Dat was wennen. De sfeer was er anders dan in Bovenkarspel. Minder contact met elkaar. Maar goed, ik ging elke dag alleen op pad om post op te halen bij de gemeentehuizen en grote bedrijven als Action, Lidl en De Eenhoorn. De postwagen stond altijd gestald op Schepenwijk in Enkhuizen.”

Koen startte half één ‘s middags en was meestal niet voor zeven uur ‘ s avonds thuis bij echtgenote Sandra. Hij kijkt tevreden terug op de afgelopen twintig jaar waarin hij zo’n beetje via alle wegen en weggetjes in de regio zijn ritten maakte,.

,,Ik genoot van de vrijheid. Al was ik gebonden aan de klok. De post moest op tijd worden afgeleverd bij WerkSaam in Hoorn. Ik was zo flexibel als de pest. Ik nam soms ritten van collega’ s over die bijvoorbeeld ziek waren. En het werk moest af, ook al werd het daardoor soms acht uur voordat ik klaar was. Ook hielp ik mee bij het sorteren. En bracht poststukken voor buiten de regio naar PostNL op De Oude Veiling in Zwaag. Per jaar draaide ik drie tot vierhonderd overuren.”

In al die jaren bleef hij schadevrij. Slechts één keer werd Koen bekeurd vanwege te hard rijden. Het kostte hem 157 euro, te betalen uit eigen zak.

© Foto Marcel Rob

Afscheid

Kortgeleden vierde hij met familie en vrienden alvast zijn afscheid in Verenigingsgebouw De Tuf in Bovenkarspel. Op het werk werd hij door de directie getrakteerd op koffie met gebak. Er volgt nog een afscheid met collega’s.

Tijd voor verveling is er niet, verzekert de kersverse pensionado: ,,Ik doe de huishouding. Ben gek van modelbouw, vissen en computeren. Vorig jaar wonnen Sandra en ik een vette prijs in de Postcodeloterij. Daarvan hebben we een nieuwe auto en caravan aangeschaft. Deze zomer bivakkeren we op een camping in Ommen. Sandra en ik hebben elkaar ontmoet bij de werkvoorziening. Ze is een stuk jonger dan ik en werkt er nog. Samen zijn we heel gelukkig.”